အင်းစက်၊ကပ်ကိုး၊ပွင့်လင်းရသစာပေ၊အိမ်ထောင်ဖောက်ပြန်
#ကပ်ကိုး #ပွင့်လင်းရသ #အင်းစက် #အိမ်ထောင်ဖောက်ပြန်
အခန်း (၄)အရွဲ့တိုက်တတ်သောညီမလေး
အခု ကျုပ်ဖုန်းကိုကြည့်ပြီး ဖုန်းခေါ်ဖို့အရေး စဉ်းစားနေတာ။ တစ်ခြားသူတော့မဟုတ်ပါဘူး ကျုပ်ရဲ့ ညီမလေး မူယာ။ ညီမလေး အိမ်ထောင်ကျတာ ခြောက်လလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ ညီမလေး အိမ်ထောင်မကျခင် ကျုပ်နဲ့ ပြဿနာ အကြီးအကျယ် တက်ခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျုပ် ညီမလးမူယာ့ဆီ ဖုန်းမဆက်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ညီမလေးရဲ့ အခန်းမှာ တစ်ညသွားအိပ်ပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်ညီမလေးကို သတိရမိတယ်။ ကိုယ်က အကြီးဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ညီမလေးကို ဆုံးမတာ၊ ထိမ်းသိမ်းတာ ညံ့လို့ အခုလိုဖြစ်ပျက်ခဲ့တာလို့ ကိုယ့်အပေါ်ပဲ အပြစ်တွေပုံချပြီး စိတ်ဒုံးဒုံးချကာ ညီမလေး မူယာ့ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“ဟယ်လို.. ကိုကို… ကိုကိုမူယာ့ဆီ… ဖုန်းဆက်သေးတယ်နော်.. ကိုကိုက… မူယာ့ကိုစိတ်နာပြီး… ဖုန်းမဆက်တော့ဘူး… ထင်နေတာ…
“မူယာရယ်… မူယာက… ကိုကို့ရဲ့. တစ်ဦးတည်းသော… ညီမလေးလေ. ကိုကိုအဲ့လောက်… အသည်းမမာပါဘူး…
“အဟင့်… ဝမ်းသာလိုက်တာ.. ကိုကိုရာ.မူယာက….ကိုကို..မူယာ့ကို… တစ်သက်လုံး.. မုန်းသွားပြီ… ထင်နေတာ…
“မဟုတ်မဟတ်တွေ… လျှောက်မတွေးစမ်းပါနဲ့…. မူယာရယ်… ကိုယ့်ညီမလေးကို.. ကိုကိုက… ဘယ်လိုလုပ်… မုန်းမှာလဲ… ခဏတာ… မိုက်မှားမိတာကို… စိတ်ဆိုးမိတာပါ… မူယာတို့… အိမ်ထောင်ရေး… အဆင်ပြေရဲ့လား…”
“ဒီလိုပါပဲ…ကိုကိုရယ်…သည်းခံပြီးနေရတာပေါ့….”
ညီမလေးအသံက ကျုပ်စပြီး ဖုန်းခေါ်တုန်းကလို မဟုတ်ဘဲ အားနည်းဖျော့တော့သွားတာ သတိထားမိတယ်။
“နင်ဘယ်အကောင်နဲ့…ပြောနေတာလဲ…”
“ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ…ဒီမှာ…ကိုကိုနဲ့ပြောနေတာ…”
“ဟား…ဟား…ရွှေယောက်ဖ…မင်းညီမကိုငါယူလိုက်ပြီ…ဟား…ဟား..”
“နင်…ငါ့အစ်ကိုကို.. မလှောင်နဲ့နော်…”
ညီမလေးက ဖုန်းချသွားတယ်။ ကျုပ်မှာသာ ညီမလေးကို ဒီကောင်ဘယ်လိုဆက်ဆံနေလဲလို့ တွေးပြီး စိတ်ပူရ။ ကိုယ့်ကို အကြီးမှန်းအငယ်မှန်းမသိဘဲ မရိုမသေ ဆက်ဆံရကောင်းလား လို့တွေးပြီး ဒေါသတွေ အလိပ်လိုက်ထွက်ရ။ အသားတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးကျန်ခဲ့တယ်။
“ကို…မူယာ့ဆီဖုန်းဆက်တာလား…”
“အင်း… ဟိုတစ်ခေါက်အိမ်ပြန်တော့… မူယာ့အခန်းမှာအိပ်ရတယ်လေ… မူယာ့ကိုသတိရလို့… ဖုန်းဆက်တာ…
ဟိုကောင်…သိပ်ရိုင်းတာပဲ…”
“ထားလိုက်ပါကိုရယ်… သူလင်သူမယား.. အဆင်ပြေသွားမှာပါ… ချစ်လို့… မရရအောင်… ခိုးပြေးသွားတာပဲ…. မဟုတ်လား…” ကျုပ်သက်ပြင်းပဲချမိတယ်။ရုံးကဖယ်ရီလာကြိုတော့ကျုပ်လဲအလုပ်ဆီထွက်လာလိုက်တော့တယ်။
မူယာ့အကြောင်း နည်းနည်းတော့ ပြောပြချင်သေးတယ်။ မူယာက သူ့ကိုယ်သူ မူယာလို့သုံးပြီးစကားပြောတတ်တော့ ကျုပ်တို့အိမ်သားတွေက သူ့ကို မူယာလို့ပဲ ခေါ်ကြတာ။ မူယာက ကျုပ်ကိုရော မမကိုရော ချစ်ရှာပါတယ်။ မူယာရှစ်တန်းနှစ်ကစလို့ ကျုပ်အပေါ် ကန့်လန့်တိုက်တာတာ။ သူငယ်ငယ်က ကျုပ်က သူ့အပေါ် အလိုလိုက်ခဲ့ တာတွေ ရှိပေမယ့် ရှစ်တန်းနှစ်ကစလို့ ကလန်ကဆန်လုပ်လာတယ်။ အမြဲတော့မဟုတ်ဘူး။ တခါတလေ ကျုပ်အပေါ် အရမ်းချွဲနွဲ့ပြီး တခါတလေ ကျုပ်စကားတောင်နားမထောင်ဘူး။ ကျုပ်က မူယာ့ကို ညီမလေးမို့ချစ်တော့ ချိုချိုသာသာ ပြောလေ့ရှိတော့ ကျုပ်မေးရင်တော့ အမှန်အတိုင်းဖြေတယ်။ မူယာနဲ့ကျုပ်ကလဲ အသက်ကွာတာကိုး။ သူ ကိုးတန်းမှာ ရည်းစားထားတာသိတော့ ဒီအရွယ် ရည်းစားမထားဖို့ ဖျောင်းဖျတော့ လက်ခံပြီး လက်ရှိရည်းစားနဲ့ ဖြတ်လိုက်တယ်။ မကြာဘူး နောက်တစ်ယောက် ထပ်ထားတယ်။ ကျုပ်ထပ်ပြီး ဖျောင်းဖျတယ်။ သူလဲထပ်ပြီး ဖြတ်ပေးတယ်။ အဲ့လို သံသရာလည်နေရာက ဆယ်တန်းရောက်သွားတော့ ပိုဆိုးလာတယ်။ ကျုပ်ကို ပိုပြီး ကလန်ကဆန်လုပ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပဲ ကလန်ကဆန်လုပ်လာတယ်ဆိုပေမယ့် အဆုံးမှာတော့ သူ ကျုပ်စကားနားထောင်တယ်။ လက်ရှိ တွဲနေတဲ့ကောင်ကိုဖြတ်တာပါပဲ။ တက္ကသိုလ်ရောက်သွားတော့ သူ ရည်းစားထည်လဲတွဲတာသိပေမယ့် အရွယ်ရောက်ပြီလေဆိုပြီး အတင်းကာရောလိုက်မပြောတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မူယာ့ကို တကယ် ချစ်တဲ့သူ တစ်ယောက်ထဲတွဲဖို့တော့ ပြောမိတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နာမည်မပျက်စေချင်တာ။ သူကတော့ အတည်တကျရယ် လို့မရှိဘဲ ကျောင်းမှာ အသည်းခွဲဘုရင်မရယ်လို့ နာမည်တွင်နေပြီလို့ သိရတယ်။ ကျုပ်ကြားရတဲ့ သတင်းတွေက မကောင်း။ မေမေနဲ့ မမပါ ပြောမနိုင်ဆိုမနိုင် ဖြစ်နေပြီတဲ့။ ကျုပ်သူ့နဲ့နီစပ်တဲ့ သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေဆီ စုံစမ်းကြည့်တော့ လက်ရှိတွဲနေတဲ့ကောင်က သူဌေးသား ဝေယံမိုးမြင့်ဆိုတဲ့ အကောင်။ ဒီကောင့်ရာဇဝင် စုံစမ်းကြည့်တော့ ဒီကောင်ကလဲ ညီမလေးလို မိန်းကလေးတွေ ထည်လဲတွဲပြီး စားဘဲကြီးလို့ နာမည်ကြီးနေတာ။ ကျုပ်လဲ စိတ်ပူပြီး မိန်းမကို အသိပေးကာ ကျောင်းဆီ လိုက်သွားတယ်။ ညီမလေးက ဟိုကောင်လာခေါ်လို့ ကားပေါ်တက်မယ့်ဆဲဆဲ။ကျုပ်ညီမလေးလက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်တယ်။
ကျုပ် ညီမလေးကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ လက်ကိုဆွဲကာ ကားနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းဆီ “မူယာ..နင်ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ…နင်အခုတွဲနေတာ…ဘယ်လိုကောင်လဲ…သိရဲ့လား…” ခေါ်သွားလိုက်တယ်။
“အို… သူဟာသူဘာကောင်ဖြစ်ဖြစ်… မူယာပျော်အောင်.. လုပ်ပေးနိုင်ရင်… မူယာ့ရည်းစားပဲ… မလုပ်ပေးနိုင်ရင်… ဂျောင်း…”
“မူယာ. နင်… ယောက်ျားလေးတွေကို… ကစားစရာလို့ထင်မနေနဲ့… နင်အရင်က.. ကစားခဲ့တာ… သမင်တွေ. ယုန်တွေ…ဖြစ်ရင်ဖြစ်မယ်…ဒါပေမယ့်…ဒီကောင်က…ကျား….”
“အို… သွားစမ်းပါကိုကိုရာ… မူယာ့ကိုလာပြီး… ဂရုစိုက်သလိုလုပ်မနေစမ်းပါနဲ့… ကိုယ့်ဟာကိုယ်… နေသာသလို နေစမ်းပါ…”
“မူယာ…နင်ကိုကို့စေတနာကို…စော်ကားတယ်…”
ကျုပ်မူယာ့ကို ပြောဆိုပြီးထွက်လာတော့ ကျုပ်နောက်က ဟိုကောင့်ရဲ့ ရယ်သံကြားမိလိုက်သေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဖျင်းခနဲ ဒေါသဖြစ်သွားပေမယ့် ကျောင်းထဲမှာမို့ ထိန်းလိုက်ပါတယ်။ တောက်… မူယာ ငါ့ကို စောက်ရှက်ခွဲတာ။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းတွေမှာ ပြန်ကြားရတဲ့ သတင်းတွေက မူယာ အဲ့ကောင်နဲ့ ပြတ်သွားပြီတဲ့။ ကျုပ် ခဏတာ စိတ်အေးခဲ့ရပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လမှာ မူယာ ခိုးရာလိုက်ပြေးတယ်။ ကျုပ်မကြိုက်တဲ့ အဲ့အကောင်နဲ့။ ကျုပ်လေ ဒေါသတွေ အလိပ်လိုက်ထွက်တာ။ ကိုယ့်ညီမလေးကို နှမြောတာ။ ဒီလို ထည်လဲတွဲနေတဲ့ကောင်ကို ယူရကောင်းလား ပေါ့။ ညီမလေးကို ပြန်လာအပ်တော့ ကျုပ် အံကြိတ်ပြီး လက်သီးကို တင်းတင်းဆုပ်မိတယ်။ ကျုပ်ကိုညီမလေးမူယာက ကန်တော့ရင်း မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ တောင်းပန်နေပေမယ့် ကျုပ် မျက်နှာလွှဲမိတယ်။ မျက်ရည်တွေကျပြီး မူယာ့ကို နှမြောတာရော ဟိုကောင် ကျုပ်အပေါ် မခန့်လေးစားလုပ်တာရော ပေါင်းပြီး လက်သီးကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကာ ထားမိတယ်။ အဲ့ဒီကစလို့ ကျုပ် မူယာ့ဆီဖုန်းပြန်ဆက်တာ ဒါပထမဆုံးပဲ။ ညီမလေး မူယာ့အကြောင်း တွေးမိရင် ရင်မောပါတယ်လေ။ ကျုပ်သက်ပြင်းချပြီး အလုပ်ကိုသွားလိုက်တော့တယ်။
တစ်နေ့။ ကျုပ်မနက်ခင်း ရုံးသွားမယ့်အချိန်။ ကျုပ်နဲ့အတူ ရင်အေးပါ ကျုပ်လွယ်အိတ်လေးလွယ်ပြီး ခြံရှေ့ထိလိုက်ပို့တော့ရင်အေးကကျုပ်ကိုလွယ်အိတ်လေးပေးပြီးဖယ်ရီပေါ်တက်မလို့ရှိသေး
ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ မမသူဇာရယ်။ ဆိုင်ကယ်လေး ကျုပ်တို့ဘေးထိုးရပ်ပြီး ဆိုင်ကယ် ပေါ်ကဆင်းကာ
“အမလေး.. မီမှမီပါမလားလို့.. တော်သေးတာပေါ့.. ရော့… ဒီမှာ… မောင်လေးဖို့… မမအိမ်မှာ… နန်းကြီးသုပ် လုပ်စားတာ…မောင်လေးဖို့သပ်သပ်ခွဲထုပ်လာတာ…ညီမလေးနဲ့ကျန်တဲ့လူတွေဖို့…ရော့…ဒီမှာ…” မမသူဇာ ကျုပ်လက်ထဲကို ကော်ဘူးလေးနဲ့ အထုပ်တစ်ခုထည့်ပေးပြီး ရင်အေးလက်ထဲ စတီးချိုင့်တစ်ခု
ထည့်ပေးတယ်။ရင်အေးက “အိမ်ထဲဝင်အုံးလေး…မမ…”
“မဝင်တော့ဘူးညီမလေး…နင့်တူကို…မူကြိုလိုက်ပို့ရအုံးမယ်…သွားပြီ..”
မမသူဇာ နှုတ်ဆက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကို နောက်ပြန်တွန်းကာ ပြန်မောင်းသွားတော့ ကျုပ် မမရဲ့ကျောပြင်ကို ခဏ ငေးကြည့်မိသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖယ်ရီပေါ်တက်ကာ ရုံးဆီသွားရင်း အထုတ်ကိုဖြည်ကြည့်တော့ အရည်သောက်က ဘူးလေးတစ်ဘူးနဲ့ သပ်သပ်၊ အောက်က ဘူးကြီးထဲမှာတော့ နန်းကြီးသုပ်ကို ကြက်သားအနှစ်တွေနဲ့ ဘဲဥတွေ ပဲကြော် ငါးဖယ်မုန့်ကြွပ် စသည်ဖြင့် စုံစုံလင်လင် နဲ့စားကောင်းမယ့်ပုံ။ တစ်ချိုင့်ထဲယူလာရင် ကျုပ်အလုပ်သွားချိန် ကပ်နေတော့ မစားဖြစ်မှာစိုးလို့ သပ်သပ်ခွဲထုပ်ပြီး လာပေးတာ။ မမရဲ့အချစ်တွေကို ခံစားမိတယ်အဲ့ဒီညမှာ ကျုပ်နဲ့ရင်အေး ညစာအတူစားပြီးတော့ အိပ်ရာဝင်ကြတယ်။ အိပ်ယာထဲ ရောက်တော့ ရင်းအေးက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်မိန်းမ ရင်အေးရဲ့ အကြည့်က ထူးဆန်းနေတာမို့ကျုပ်လဲမေးမိတယ်။ “ဘာလို့…အဲ့လိုကြည့်နေတာလဲ….”
“ကို့ကို.. မေစရာရှိတယ်… မေးချင်တာတော့ကြာပါပြီ… ဒါပေမယ့်.. အရင်က.. ဇဝေဇဝါနဲ့မို့… အခုတော့… ကိုနဲ့အေးရဲ့ကြားမှာ.. ကို့မေမေနဲ့ အေးဖေဖေကိစ္စအပါဝင်… အများကြီးပြောင်းလဲသွားတာဆိုတော့… မမေးဘဲ… မနေနိုင်တော့ဘူး….”
“ကိုနဲ့မမသူဇာက…ရိုးရိုး…မောင်နှမလို…ချစ်တာမှ…ဟုတ်ရဲ့လားဟင်…”
ကျုပ်ရုတ်တရတ်လန့်သွားတယ်။ပြီးတော့မှအိန္ဒြေဆည်ပြီး
“ဘာလို့…အဲ့လိုမေးတာလဲ…”
“အေး… ကိုနဲ့လက်ထပ်တဲ့နေ့ကတည်းက… မမသူဇာရဲ့ အကြည့်တွေကို… သတိထားမိတယ်… သူအေးတို့အတွဲကို.. ကြည့်နေတဲ့အကြည့်က… မောင်တစ်ယောက်ကို… နှမြောတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ရဲ့.. မျက်လုံးတွေနဲ့… မတူဘဲ… ချစ်သူကိုဆုံးရှုံးရလို့… အသည်းကွဲနေတဲ့… မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့… မျက်လုံးနဲ့… ပိုတူတယ်… နောက်တော့ ကိုယ်ပဲ… အထင်မှားတာနေမှာပါ… ဆိုပြီး… နေခဲ့တာ… အခုတစ်လော.. ကို့အမူအရာတွေကလဲ… ထူးဆန်းနေတယ်လေ…
“ဘာတွေထူးဆန်းနေလို့လဲ…အေးရဲ့…”
“ဘာရမှာလဲ… ကိုပဲ… ကို့အိမ်ကို.. မသွားချင်ပဲ.. ဝေ့ဝိုက်နေတာလေ… ကို့မေမေအိမ်ကိုလာတော့လဲ… ကိုတို့သားအမိလိုးကြတော့.. ကိုဆိုး လီးရည်ထွက်ပြီးတာတောင်… ဆက်လိုးနေတုန်း.. ဒီလောက်စွဲလန်းမိရုံမက… ကိုမေမေ့ကိုချစ်မိနေတာတောင်…အိမ်ကိုမသွားချင်ဘဲ…ဝေ့ဝိုက်နေတာ..မထူးဆန်ဘူးလား… “
“နေအုံးကို… အေးတောင်မှ… ဖေဖေ့လိုမစွမ်းတော့တဲ့လီးကို… စွဲလန်းနေတာ.. ကို့မေမေကို.. ကိုက… အေးထက်ပို ပြီး…စွဲလန်းမှာပဲ…ဒါတွေကို..ဆန့်ကျင်နိုင်တာ..ဘာများလဲ….”
“ကိုနဲ့မမသူဇာရဲ့… အချစ်တွေပဲ… ကို… အေးကို.. ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြပါ… ကိုတခါတခါ.. မမသူဇာဝယ်ပေးတဲ့… နာရီလေးကိုကြည့်ပြီး… သက်ပြင်းချနေတာ… အေးသတိထားမိတယ်… ဒီနေ့… မမသူဇာမုန့်လာပေးပြီးပြန်တော့လဲ… ကိုယ်… လွမ်းလွမ်းဆွတ်ဆွတ်ငေးနေတာ…အေးမြင်တယ်…အေးကို…အမှန်အတိုင်းပြောပြပါနော်…”
ကျုပ်သက်ပြင်းတစ်ချက်ချမိတယ်။
“အင်းပါ… ကိုအမှန်အတိုင်းပြောပြပါ့မယ်… ဒါပေမယ့်… မပြောခင်… အေးကိုသိစေချင်တာက… အေးကို… ကိုတကယ်ပဲ…မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့…တန်ဖိုးထားပြီး…ချစ်တယ်…သိလား…”
“အင်းပါ…အေးယုံပါတယ်….”
“ကောင်းပြီလေ…ဒါဆို..ကိုပြောပြမယ်…”
ကျုပ်လဲ ရင်အေးကို ရင်ခွင်ထဲ ထွေးပွေ့ရင်း မမသူဇာနဲ့ကျုပ် ငယ်စဉ်ကစလို့ သံယောဇဉ်တွယ်မိပုံတွေ၊ မမနဲ့ကျုပ်ရဲ့ အပြန်အလှန်ကြင်နာမှုတွေကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ ပြောပြလိုက်တယ်။ မမနဲ့ မောင်နှမချင်း မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့တွေးကာ အေးကိုတွေ့တော့ အရမ်းချစ်သွားတာမို့ မမနဲ့လဲမဖြစ်သင့်တာမဖြစ်အောင် အေးကိုလဲ ပိုင်ဆိုင်ချင်လို့ မြန်မြန် လက်ထပ်မိတဲ့အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။
“မေမေနဲ့လိုးဖို့ပြန်သွားတဲ့အချိန်မှာ… ကိုသိခဲ့ရတာက… မမကိုနဲ့ပက်သက်ပြီး… ဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရလဲဆိုတာပဲ… ကိုအရမ်းကြေကွဲခဲ့ရတယ်… မမက… အေးနဲ့ကိုလက်ထပ်သွားတော့… တစ်လလောက်… မအိပ်နိုင်မစားနိုင်… တမှိုင်မှိုင်… တတွေတွေ… ဖြစ်သွားတာတဲ့… ဒီတော့… မေမေပါရိပ်မိတာပေါ့… မမက… အခုထိ… ကို့ရဲ့ဖက်လုံးလေးကို… သူ့အနားမှာထားပြီးအိပ်တုန်း… ကို့ရဲ့.. ငြိမ်သက်နေခဲ့တဲ့… ရင်ခုန်သံတွေ.. ပြန်ပြီး နိုးထလာခဲ့တယ်… မမနဲ့ကို့ကို… မေမေက.. ရှောင်ပေးနေတော့… ကို မမကို… အရင်လိုပဲ… ပြန်ပြီးပွေ့ဖက်နမ်းမိခဲ့တယ်… ကိုက… အေးကိုလဲ… ချစ်တယ်…သစ္စာလဲမဖောက်ရက်ဘူး…. အဲဒါကြောင့်… ကို… အိမ်ကိုမသွားချင်တော့တာ… စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ… အေးအပေါ်… ဖောက်ပြန်မိမှာစိုးတယ်…အေးလေး…အရမ်းခံစားရပြီမလား…ကို့ကိုမမုန်းသွားပါနဲ့နော်….”
ကျုပ် ချစ်ဇနီးလေး ရင်အေးကို တင်းတင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကိုနမ်းလိုက်တော့ သူ့မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့။
“အေးလေးရယ်…ကိုမကောင်းတာပါ…ကို့ကြောင့်အေးလေး..နာကျင်နေရပြီမလား…”
“အဟင့်… ကိုရယ်… အေးလေ… ကို့မေမေကို.. ကိုက ချစ်သူလိုချစ်တယ်ဆိုတုန်းက… ဒီလိုမခံစားရဘူး… အခုကျတော့…အေး…တကယ်ခံစားရတယ်…”
“အေးလေးရယ်…”
“အေးက..ဒုတိယလူပေါ့နော်…အီးဟီး…”
“အေးရယ်… အဲ့လိုကြီးမတွေးပါနဲ့ကွာ… မမက… မောင်နှမချင်း… မဖြစ်သင့်တဲ့အချစ်တွေကြောင့်… အချစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်…
သူစိမ်းမိန်းကလေးတွေထဲမှာ…အေးကသာ…ကို့ရဲ့အချစ်ဦး…အချစ်ဆုံးပါ…”
“ကို…မမသူဇာနဲ့ချစ်သူဖြစ်သွားရင်…အေးကိုမေ့သွားမှာလားဟင်…”
“မဟုတ်တာကွာ.. ကိုက… အေးကို.. မေ့စရာလား… ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး.. အလိုက်သိတဲ့… အေးလေးကို… မေ့ဖို့နေနေသာသာ.. ပိုပိုပြီးချစ်လာနေတာ… မသိဘူးလား… စိတ်ချနော်… အေးလေး… ကိုနဲ့မမ.. ဘာမှမဖြစ် စေရဘူး… ကိုကတိပေးတယ်နော်… အေးလေးအပေါ်… ကို… ဘယ်တော့မှ.. မဖောက်ပြန်ဘူး.. အေးလေးကိုပဲ…
ရိုးမြေကျ…ဖိုးဖိုးဖွားဖွားဖြစ်တဲ့အထိ…ပေါင်းသွားမှာ…ချစ်သွားမှာ…သိလား..”
“အေး…ယုံပါတယ်ကိုရယ်…ဒါပေမယ့်..ကိုနဲ့မမသူဇာ…တစ်သက်လုံး..ကြိတ်ခံစားရနေရမှာပေါ့….”
“ကိုတို့က…မောင်နှမတွေပဲ…မောင်နှလိုပဲ…ဆက်ချစ်မှာပေါ့…”
“သေချာတွေးကြည့်တော့လဲ… ဟုတ်ပါတယ်… မမသူဇာက သိပ်သနားဖို့ကောင်းတယ်.. ဘဝမှာ.. တစ်ခါလေး ချစ်မိပါတယ်… ချစ်မိတဲ့သူက. ကိုယ့်မောင်လေးဖြစ်နေတယ်… မောင်လေးက.. ချစ်တဲ့သူရှာပြီး… အိမ်ထောင်ပြုသွား တော့ခံစားရ… တစ်ခါ… မိဘတွေအဆင်ပြေဖို့… မချစ်တဲ့သူကိုလဲယူရ… မမသူဇာ…. တော်တော်စိတ်မာလို့.. ခံနိုင်ရည်ရှိတာ… တော်ရုံလူ…ရူးသွားနိုင်တယ်…ကြည့်ရတာ…ကို့ကိုချစ်တဲ့စိတ်တစ်ခုထဲနဲ့…ဖြတ်ကျော်ခဲ့ပုံပဲ”
“ထားလိုက်ပါအေးရာ…အခုလဲ….သူ့မိသားစုနဲ့…ပျော်နေပြီပဲ…”
“မမသူဇာပျော်နေတယ်လို့… ကိုထင်လား… အေးတော့မထင်ဘူး… သူပျော်နေတယ်ဆိုလဲ… အဲ့ဒါ… ဟန်ဆောင် နေတာပဲ….” “အေးကဘယ်လိုသိ..”
“အေးလဲ… မိန်းကလေးပဲ… ကိုယ်မချစ်တဲ့သူနဲ့ အတူနေရရင် ဘယ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ.. ပျော်ဖို့ဆိုရင်… ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူကို… လက်လွှတ်လိုက်မှရမယ်…မမသူဇာက..အခုချိန်ထိ…ကို့အပေါ်…လက်မလွှတ်နိုင်သေးဘူးလေ…” “
…ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူးလေ…ဒီဘဝမှာ…မောင်နှမလာဖြစ်နေတာကိုး…” ကိုလဲ
“အံမယ်… ဒီဘဝမှာ.. သားအမိလာဖြစ်နေတဲ့… အမေကျတော့.. ပြန်လိုးနေပြီး… အစ်မကျမှ… လာပြီး.. ညည်းပြနေတယ်…”
“ဒါက. လုပ်မနေနဲ့.. အေးမေးမယ်… မှန်မှန်ဖြေ.. ကို.. မမသူဇာနဲ့… ချစ်သူဖြစ်ချင်လား… မမသူဇာကိုရော… ကို့မေမေလို…လိုးချင်လား…အမှန်အတိုင်းဖြေကွာ..”
“ပြောပါကိုရ…အေးက..ကူညီမလို့ဟာ…”
“ဟင်း…ကိုက..အေးလေး…ခံစားရမှာစိုးတာ…”
“အေးခံစားရပေမယ့်… အခုလို… သူစိမ်းလဲမဟုတ်… မောင်နှမချင်း… ချစ်ပြီး…. လိုးကြမှာဆိုတော့… အေးတကယ်… စိတ်လှုပ်ရှားတယ်…လုပ်ပါကိုရ…ပြောစမ်းပါ…မမသူဇာနဲ့ချစ်သူဖြစ်ပြီး…လိုးချင်လား…”
“မမကိုကျတော့.. မေမေနဲ့တော့… ဘယ်တူပါ့မလဲ… မေမေနဲ့က.. လိုးပြီးမှ… ချစ်တာလေ… မမက… ကို့ရဲ့ချစ်သူလို
ဖြစ်နေတော့…လိုးချင်စိတ်ထက်…ချစ်စိတ်ကပိုများတာပေါ့…” “ကို့မမကို…ရည်းစားစကား….မပြောရသေးဘူးမလား…”
“ဘယ်လိုလုပ်ပြောရမှာတုန်း….မောင်နှမချင်းကြီးဟာကို…”
“ဒါဆိုလဲ… မမသူဇာကို.. ဖွင့်ပြောပြီးချစ်သူလုပ်လိုက်… မမသူဇာခွင့်ပြုရင်… လိုးလိုက်… ပြီးရင်… အေးကို ပြန်ပြောပြ…ဖြစ်နိုင်ရင်… အေးက… လိုက်တောင်ချောင်းကြည့်ချင်တာ… ဟိုနေ့က.. ကိုတို့သားအမိလိုးတာ ကြည့်ပြီး… အဖုတ်ပွတ်ရတာ… ဖီးလ်ကမိုက်နေရောပဲ…
“အေးက..ကိုသူများနဲ့လိုးတာကို…ကြည့်ရတာသဘောကျနေတာလား..”
“အာ… သူများမဟုတ်ပါဘူး… ကို့.. မိသားစုကိုပဲပြောတာ… မူယာနဲ့လိုးချင်လဲရတယ်… အေးတစ်ခါတည်း… ခွင့်ပြုလိုက်ပြီ…”
“ဟာ…မဟုတ်တာကွာ…”
“မဟုတ်တာလုပ်မနေနဲ့နော်… အေးအကဲခတ်မိသလောက်…. မူယာကလဲ… ကို့ကိုချစ်နေတဲ့ပုံပဲ… မမသူဇာထက်…
မပိုရင်သာနေမယ်…မလျော့ဘူး..
“မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ….ဒီလောက်ကို့ကို..ကလန်ကဆန်…ပြောစကားနားမထောင်တဲ့ဟာ…”
ကို့ကို… မူယာက… ကလန်ကဆန်လုပ်တယ်ဆိုပေမယ့်… ကို့စကားကို… နောက်ဆုံးကျ… နားထောင်တာပဲလေ…
” ကိုကမကြိုက်တဲ့သူတွေ.. သူအကုန်ဖြတ်ခဲ့တာပဲမလား.. အခုယူတဲ့ကောင်လဲ… သူဖြတ်ပြီးသား… ကြည့်ရတာ…
ဒီကောင်အတင်းအကြပ်ခိုးပြေးတာများလား….”
ဒီလိုကျလဲ ဟုတ်သား မူယာက ကျုပ်မတွဲနဲ့ဆိုတဲ့သူတွေကို ကျုပ်ကိုကလန်ကဆန် ပြန်ပြောပေမယ့် အကုန်ဖြတ်ခဲ့တာ ချည်းပင်။စိတ်ရှုပ်ပါတယ်လေ။
“
အဲ့ဒါထားပါ… ကိုက… မမကို… တကယ်ချစ်ရေးဆိုရမှာလား… အေးက… အူမတိုဘူးလား…
“အူတော့တိုတာပေါ့… ဒါပေမယ့်… ကိုတို့မောင်နှမချင်းလိုးမှာကို… ပိုစိတ်ဝင်စားနေတာ.. ဒါပေမယ့်.. အေးအပေါ်…
အချစ်မလျော့ရဘူးနော်…”
“အေးလေးရာ.. ကိုက… အေးကို… တကယ်ချစ်လို့လက်ထပ်ခဲ့တာပါ… မမကြောင့်ချည်းပဲ… မဟုတ်ပါဘူး… အချစ်မလျော့ဘူးဆိုတာ..သက်သေပြမယ်..လာ…”ခစ် ခစ်
ကျုပ် အချစ်မလျော့ကြောင်း သက်သေပြပြီး ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ လိုးလိုက်တာ နှစ်ချီဆက်။ ကျုပ်က မနက်အလုပ်သွားရမှာမို့သာ ရပ်လိုက်တာ။ နောက်ရက်တွေမှာ မေမေ့ဆီဖုန်းဆက်ပြီး ကျုပ်မမကို ချစ်ခွင့်ပန်မှာမို့ အိမ်ကိုမြေးဖွားနှစ်ယောက် လာရှောင်ပေးဖို့ အကြောင်းကြားထားလိုက်တယ်။ မေမေက စနေနေ့မနက်စောစော သူ့မြေးနဲ့ အိမ်ကို လာခဲ့မယ်လို့ပြောတယ်။ ကျုပ် က မမအဖော်ရအောင် သွားနေ ပေးရမှာပေါ့။ ကျုပ် ဒီရက်ပိုင်း အရမ်းတက်ကြွနေလို့ ကျုပ်မိန်းမကတောင် မျက်စောင်းထိုးတယ်။ ကျုပ်မသွားခင် အတောအတွင်း ချစ်ဇနီးလေးကိုလဲ ညတိုင်း နှစ်ချီသုံးချီ လိုးဖြစ်တယ်။ မိန်းမကို အဝကျွေးထားတဲ့သဘောပေါ့ဗျာ။အဲ့ဒီစနေနေ့ကိုရောက်ချင်လှပြီဗျာ။